آکواکولچر یک واژه کلی است که به کشت ماهی و دیگر حیوانات آبزی اشاره دارد. آکواکولچر به سه شکل مختلف انجام می‌شود: گسترده، متمرکز و نیمه-متمرکز. به هر یک از این رویکردها مزایا و چالش‌های خاصی دارد. بیایید بیشتر در مورد این انواع مختلف آکواکولچر آشنایی پیدا کنیم!
با کشاورزی آبی گسترده، همانند این است که ماهی‌ها را در یک حوض بزرگ یا دریاچه به طور آزاد گردش دهید. شما به واقع برای آنها یک زمین بازی وسیع فراهم می‌کنید تا کشف کنند! این تکنیک نیاز به کار انسانی کمتری دارد و برای کشاورزان ساده‌تر است.
تربیت آبزیان در مقیاس بزرگ چیز خوبی است زیرا اجازه می‌دهد ماهی‌ها در محیط طبیعی‌تری زندگی کنند. آنها فضا کافی برای上游 و رشد دارند اما فراوان نیستند. این یک فرآیند طبیعی‌تر است زیرا از نور خورشید و مواد مغذی در آب استفاده می‌کند، که آن را برای زمین بهتر می‌کند.
تربیت آبزیان شدت‌دار درباره حداکثر کردن تولید ماهی است. به عنوان مثال، با نگهداری ماهی‌ها در حوضک‌ها، کشاورزان کنترل بیشتری بر غذا و کیفیت آب دارند. این موضوع منجر به رشد سریع‌تر و بزرگ‌تر ماهی‌ها می‌شود، بنابراین ساده‌تر است که بیشتر ماهی در زمان کمتری دستگیر شوند.
تربیت آبزیان شدت‌دار همچنین به کشاورزان اجازه می‌دهد تا سال‌گرد ماهی بگیرند، بدون توجه به آب و هوای خارج. اما این رویکرد نیاز به منابع زیادی دارد، مانند برق و غذا. این‌ها چند چالش هستند، کشاورزان باید مطمئن شوند که محیط زیست را در حال حاضر مراقبت می‌کنند.
کشت و پرورش آبزیان نیمه-متمرکز ترکیبی از دو روش قبلی است. سیستم‌های متمرکز به ماهی‌ها فضا کمتری برای上游 بخش می‌دهد اما نسبت به سیستم‌های گسترده، مراقبت بیشتری از آنها انجام می‌دهد؛ در نوع دوم، ماهی‌ها فضا بیشتری برای 上游 دارند نسبت به سیستم‌های متمرکز، اما مراقبت کمتری از سوی کشاورزان دریافت می‌کنند. این روش به کشاورزان اجازه می‌دهد تا در حالی که یک اکوسیستم طبیعی برای ماهی‌ها حفظ می‌کنند، بیشتر ماهی تولید کنند.
ابزارهای جدیدی برای نظارت بر سلامت و رشد ماهی‌ها در سیستم‌های متمرکز به کار گرفته شده است. این کار به کشاورزان کمک می‌کند تصمیمات بهتری درباره چگونگی مراقبت از ماهی‌ها بگیرند. در سیستم‌های نیمه-متمرکز، کشاورزان آزمایش‌هایی درباره استراتژی‌های غذایی انجام می‌دهند تا رشد ماهی‌ها را افزایش داده و همزمان زباله را کاهش دهند.
