پرورش آبزیان، روشی برای تکثیر ماهی در حوض‌ها یا باریک‌های آبی است، نه جمع‌آوری آنها از طبیعت. بنابراین، پرورش آبزیان درون زمینی به معنای این است که این فرآیند دور از دریا اتفاق می‌افتد. [چیست که باید درباره ماهی تکثیری دانست] مصرف ماهی تکثیری رو به رشد است زیرا این موضوع باعث حفظ ماهی وحشی می‌شود و همچنین بیشتر غذای دریایی را برای مصرف انسان فراهم می‌کند.
نیاز به ماهی‌ها و جانوران دریایی را می‌توان بسیار خوب با کشاورزی آبی درون‌زمینی پوشش داد. با افزایش تقاضای مردم برای مصرف ماهی، کشاورزی آبی درون‌زمینی امکان تربیت ماهی در محیطی کنترل‌شده را فراهم می‌آورد. این موضوع اطمینان می‌دهد که مقدار کافی از ماهی برای همه موجود باشد. همچنین به طبیعت نیز مفیدتر است زیرا نیازی به شکار ماهی از طبیعت نخواهد بود که این کار منابع و زیستگاه‌های ماهیان وحشی را آسیب می‌رساند.
کشاورزی آبی درون‌زمینی آینده‌ای روشن دارد. اکنون با استفاده از فناوری‌های جدید، تربیت ماهی روی زمین ساده‌تر و ارزان‌تر شده است. این بدین معناست که بیشتر افراد می‌توانند کمک کنند تا ماهی را تولید کرده و تقاضا برای ماهی‌ها و جانوران دریایی را برآورده سازند. کشاورزی آبی درون‌زمینی همچنین به کشاورزان فرصت می‌دهد تا محصولات و درآمد خود را تنوع بخشند. این حوزه به طور کلی آینده‌ای عالی دارد و به تأمین ماهی‌ها و جانوران دریایی برای سال‌های آینده کمک خواهد کرد.
یک مزیت مهم کشاورزی آبی خشکی این است که به جمعیت ماهی‌های وحشی کمک می‌کند. این ماهی‌ها توسط برداشت از طبیعت حاصل می‌شوند، که می‌تواند منجر به کاهش تعداد ماهی‌های قابل دستیابی و آسیب به محیط زیست شود. تربیت ماهی در سیستم‌های مبتنی بر خشکی به ما اجازه می‌دهد تا ماهی‌های وحشی را محافظت کنیم و آنها را در زیستگاه‌های خود بگذاریم. این موضوع برای دریاهای سالم و نگهداری انواع مختلف ماهی برای آینده اهمیت دارد.
در بخش کشاورزی آبی خشکی، فرصت‌های فراوانی وجود دارد. مثل اینکه کشاورزان می‌توانند اگر مصرف‌کنندگان تقاضا داشته باشند، نوع دیگری از ماهی را تولید کنند. همچنین، می‌توانند با ابزارهای جدید و رویکردهای نوآورانه آزمایش کنند تا کارایی و سرعت کار را بهبود بخشند. اما مشکلاتی نیز وجود دارد، مانند ماهی‌های بیمار یا آب آلوده. و کشاورزان باید با هم همکاری کنند تا این مشکلات را حل کرده و صنعت را سالم نگه دارند.
