آیا تاکنون فکر کرده اید ماهی‌ای که روی صفحه غذای شما قرار دارد از کجا منبع‌گیری شده است؟ بخش زیادی از ماهی‌هایی که بر روی میز ما قرار می‌گیرد از اقیانوس آمده است، اما روشی دوست‌دارانه‌تر برای سیاره برای برداشت دریایی وجود دارد — کشاورزی دریایی. کشاورزی دریایی شبیه به دامپروری ماهی است، اما به جای زمین، ماهی‌ها در گودال‌ها یا حوضک‌ها بزرگ می‌شوند یا در اقیانوس در ناحیه مشخصی پرورش داده می‌شوند.
کشت دریایی مبتنی بر خاک (کشت ماهی در سیستم‌های مبتنی بر خاک) یک مرز رشدی سریع در کشت دریایی است که زنجیره تأمین غذای دریایی ما را انقلابی کرده است. مخالفت با ماهیانی که در اقیانوس آزاد یا مزارع اقیانوسی بزرگ می‌شوند، این مزارع مبتنی بر خاک از حوضچه‌ها، تالاب‌ها یا دیگر سیستم‌های آب شیرین/آب چرخه‌ای روی خاک استفاده می‌کنند. این موضوع چندین نکته مثبت دارد، از جمله کمک به فرآیند زیست محیطی و اینکه ماهی سالم‌تر و طعم بهتری دارد.
کشت دریایی مبتنی بر خاک پتانسیل عظیمی برای گشودن راه‌های کشت غذا دارد. کشت ماهی روی خاک به ما اجازه می‌دهد تا آب، تغذیه و محیط ماهی را مدیریت کنیم. این موضوع منجر به تولید ماهیان سالم‌تری می‌شود که از آلودگی‌ها و بیماری‌های موجود در حالت وحش محافظت شده‌اند.
دلایل اصلی اینکه تربیت ماهی در خشکی بهتر است این است که ما ماهی سالم‌تری را به دست می‌آوریم. با تربیت ماهی در محیط کنترل‌شده، کشاورزان می‌توانند اطمینان حاصل کنند که ماهی‌ها هیچگونه باکتری یا آلودگی موجود در اقیانوس ندارند. معنای این این است که وقتی شما ماهی تولید شده در مزرعه خشکی را می‌خورید، می‌دانید ماهی‌ای را می‌خورید که برای شما امن و سالم است.
تربیت ماهی در خشکی تعریف جدیدی از تولید ماهی به عنوان یک روش پایدارتر ارائه می‌دهد. حالا ما می‌توانیم ماهی را به شکلی که به زمین کمک می‌کند، تولید کنیم، به جای اینکه ماهی را از طبیعت گرفته و جمعیت ماهیان و اقیانوس را آسیب برسانیم. این موضوع اقیانوس‌ها و حیات دریایی را محافظت می‌کند و همچنین اطمینان می‌دهد که برای سال‌های بسیار آینده ماهی برای لذت بردن وجود داشته باشد.
