روش‌های فعلی کشت ماهی، با بررسی تفاوت‌های بین روش‌های قدیمی و نوین آکوافرهادی، روش‌های بهتری برای نگهداری از ماهی‌ها ارائه می‌دهد. تکنیک‌های تاریخی ماهیگیری در گذشته، ماهیگیری با روش‌های ساده، از جمله داماندن ماهی در بروناب‌ها یا رودخانه‌ها انجام می‌شد. امروزه از تسهیلات پیشرفته برای کشت ماهی در تانک‌ها و قفس‌ها استفاده می‌کنیم.
روش‌های ماهی‌داری پایدار کمک می‌کنند تا اقیانوس‌ها و رودخانه‌های ما حفظ شوند. اما داستانی متفاوت است در مورد اقیانوس‌های صاف و تمیز، و کشاورزان می‌توانند با بازیابی آب، غذاهای طبیعی و کاهش زباله، کمک کنند تا آب تمیز نگهداری شود.
ماهی‌کاری روشی برای تربیت ماهی است که غذای دریایی برای انسان‌ها فراهم می‌کند. کشاورزان ماهی را در سیستم‌های ماهی‌کاری که به طور طراحی گسترده‌ای متفاوت هستند، تربیت می‌کنند. یادگیری درباره اینکه این سیستم‌ها چگونه کار می‌کنند، به ما دیدی به غذای دریایی ماست.
روش‌های سنتی ماهی‌کاری شامل روش‌های ساده جمع‌آوری ماهی در مزارع یا رودخانه‌ها است. در حالی که این روش می‌تواند کار کند، ماهی‌کاری مدرن ابزارهای پیشرفته‌ای را برای تربیت ماهی در حوضک‌ها و قفس‌ها به کار می‌برد. این موضوع کشاورزان را در کنترل مرز و سلامت ماهی‌های خود نگه می‌دارد.
سیستم‌های آکوافرهادی به شکل‌های مختلفی وجود دارند، از جمله بروناب‌های آب شیرین، تانک‌های آب دریایی و قفس‌های شناور در اقیانوس. هر کدام از مزایا و معایب خود را دارند، به‌طور وابسته به نوع ماهی‌ای که کاشت می‌شود و محل واقعی فارم.
ایده‌های نوین برای بهبود کارآمدی آکوافرهادی به کاهش مرگ ماهی‌ها و رشد سریع‌تر آن‌ها منجر می‌شود. کشاورزان می‌توانند با استفاده از این فناوری، مانند خوراک‌دهنده‌های خودکار و آزمایش‌گرهای آب، بهترین مراقبت‌ها را برای ماهی‌های خود انجام دهند.
promotinگ روش‌های پایدار آکوافرهادی برای سلامت اکوسیستم‌های آبی ما ضروری است. کشاورزان با بازیافت آب، استفاده از خوراک طبیعی و کاهش زباله، محیط سالمی برای ماهی‌ها و حیات وحش آبی خود ایجاد می‌کنند.
