کشاورزی آبزی به آن چه اتفاق می‌افتد زمانی که مردم ماهی را برای غذا کاشت می‌کنند، اشاره دارد. این موضوع باعث شده تا غذای دریایی در چرخه‌ای جریان یابد. دو نوع اصلی از کشاورزی ماهی وجود دارد: مبتنی‌بر-خشکی و مبتنی‌بر-دریا. هر دو حال حاضر دارای نقاط قوت و ضعف خود هستند. ما تفاوت‌های بین کشاورزی ماهی در خشکی و دریا و پیامدهای آنها برای محیط زیست و اقتصاد را بحث خواهیم کرد.
بحث: مقایسه اثرات زیست محیطی
مردانه ای فارم ماهی در خشکی در حوضچه ها یا تالاب ها است. به این ترتیب، کشاورزان می توانند محیط ماهیان را تنظیم کنند. آنها کنترل دما، کیفیت غذا و کیفیت آب تحمل شده را دارند. این کمک می کند تا تربیت آبزیان ماهی سالم نگه داشته شود و همچنین اتفاق وقوع بیماری را کاهش دهد. این همچنین احتمال گریز ماهیان و ایجاد آشفتگی با ماهیان وحشی را کاهش می دهد.
اما فارم ماهی دریایی ماهیان را در قفس ها یا قفس های دریایی بزرگ می کند. این ممکن است به ماهیان اجازه دهد عمر طبیعی داشته باشند، اما ممکن است برای محیط زیست نیز خطرناک باشد. پسماند ماهی آب را آلوده می کند و زندگی دریایی دیگری را کشته می کند. ماهی های گریخته که بیرون می آیند ممکن است با ماهیان وحشی ادغام شوند که برای گونه ماهی ضرر برد.
دیدن دیدگاه اقتصادی
قرار دادن و اداره فارم های ماهی در خشکی می تواند گرانتر از فارم های ماهی مبتنی بر اقیانوس باشد. خرید ارض، تجهیزات و انرژی برای صنعت ماهی‌داری یا تانک‌ها می‌توانند گران باشند. اما ماهی‌های تربت شده بر روی زمین نیز می‌توانند قیمت بالاتری داشته باشند، شاید زیرا فضا برای رشد بزرگتر و سالم‌تر دارند.
سرمایه‌گذاری اولیه در تربت ماهی در اقیانوس معمولاً کمتر گران است زیرا از آب و جریان‌های اقیانوس استفاده می‌کند. با این حال، کشاورزان ممکن است مشکلاتی داشته باشند، از جمله هواشناختی بد و کیفیت آب. اگر اصلاح نشود، می‌تواند ماهیان را بیمار کند و به عملکرد مالی مزرعه تأثیر بگذارد.
فناوری‌های نوین برای کشاورزی خشکی
مبتنی بر خشکی پرورش آکوآکولچر در حال تکامل است، با اینکه فناوری‌های جدید بهبود آن و پایداری بیشتر را ممکن می‌سازند. آکوآپونیک یکی از روش‌هاست که شامل تربت ماهی همزمان با رشد گیاهان بدون استفاده از خاک است. ضایعات ماهی نقش محصول غذایی برای گیاهان را ایفا می‌کند، در یک چرخه که هم ماهیان و هم محصولات را بهره‌مند می‌کند.
سیستم‌های آکوئاکولتور بازگشتی (RAS) فناوری دیگری است که در مزارع ماهی بر پایه زمین به کار می‌رود. این سیستم‌ها آب تانک‌ها را پاک و بازچرخ می‌کنند تا از آب تازه کمتری استفاده کنند و حجم زباله‌ها را کاهش دهند. این کار منابع را حفظ می‌کند و اثرات منفی بر محیط زیست را کاهش می‌دهد.
