Tá an ealaín a dhéantar as é a thabhairt suas ar phisciculture nó glasraíocht, chun bídh agus pléasc a chur ar fud. Gach rud diobh sin a dhéanann áit shocraithe do na fiúin a fás agus bheith slán. Níos dóighneachaíonn na fiontraí glasraíochta na prácasanna is fearr chun cabhrú le daoine bídh bhaileach mara a chur ar fud a bhfuil an-bhreá ar fud na n-iasc agus don chomhshaol chomh maith.
Is mór linn éifeacht a chur ar bhás na n-iasc go léir. Tugann siad cothrom don uisce chun nádúir a choinneáil glan, bíonn siad ag tabhairt bia maith do na n-iasc agus chuireann siad teach shábháilte acu. Mar sin tá na n-iasc slánaithe maith don chéad duine atá ag ithe mara.
D'fhéadfadh tú a rá go ndeachaigh béimíocht na hácaidiochta ar chúrsaí an iaschóireachta, agus déantar féarú an iascach anois ceart don phlanét. Cúiseanna nua a chiallaíonn go bhfaighidh féaraí na n-iasc níos mó n-iasc le cúram níos lú. Is cinnte sin nach gcuireann sé suas leis an gcéad chuile duine atá ag iarraidh ar mara agus go dtosaíonn sé ar fhiú na n-iasc wilde.
Is mór an-tábhacht a bheith ag cosaint ar an gcomhshaol trí bhainistiú fhiúntach ar phríomhscileanna glasraíochta. Déanann aigéanbhuatais cinnte go dtabharfaidh sé úsáid cásaimhneach den uisce, beartú comhráite le cúram airgeadaithe agus cumhdach na n-áití nádúrtha chun go mbeidh an timpeallacht slán don todhchaí. Trí chur i gcóir, féadfadh fiontraí glasraíochta cabhrú le cosaint na mara agus cinntiú go mbeidh an domhan uile ábalta scealbhadh ar mhiasmar.
Mar sin, chun an méid seo a chur i ngleic, is scileanaíocht fhorleathan atá ag fás i gcónaí sa réims glasraíochta iad seasamh a thabhairt ar bia agus ar chúram sosa daoine. Le cúram do na prácas is fearr, do na fiúin slán, do bheairtear feabhsúil san óige fiontraí agus le cúram don chomhshaol, féadfadh na fiontraí glasraíochta fágaint an tseanmóid seo ag fás le blianta i ndiaidh a chéile. Grásta do chomhlachtaí ar nós Wolize, tá an t-áit sochraidh glasraíochta faoi ghlas.
