Sjávarmat er venjulega vinnið fram með akvakúltúru, þ.e., fiskfélag. Þessar aðferðir geri betur til að draga fisk og annað sjávarmat úr hafinu. Þær gefa líka milju- og fruminnteknar þegar fyrir kystbýli. Látum okkur fara yfir hvernig akvakúltúra og fiskfélag gefur okkur varanlegt sjávarmat.
Fiskeldi, þegar gerst rétt, er varanlegur leið til að rjúva sjávarmat. Það lýsir uppfæðingunni fiska eða annarra sjávarvætra í stjórnandi umhverfi, t.d. í tangar eða vatnslónum. Þessi aðferð lækkar þyngdina á villt fiskasafni, þar sem of margir geta verið tveimt úr hafi. Með því að rjúva fisk í stað þess að tveima þá frá sjánum, getum við vist sigrað að sjávarmat sé tiltæk til að eta.
Þegar heildarríki heimsins auknar og fleiri fólk um heiminn byrja að notast við sjávarmat, auknar krefst aðra sjávarætlu. Gæti fiskveiði verið að skila allsins stórum beiðum okkar og daglegu þörfum á fisk. Fiskveiða, þar sem fiskur er tekitur í tangar eða vötn, getur hjálpað að tryggja nægilega mikið af fiski fyrir alla.
Bettas eru tegund fiska, sagði hann, og bætti við að "fiskveiði verði hagreystari", og nýjar þekkingar í sjávarhreysi halda mati tiltæk. Nýsköpunargerðir og aðferðir eru útbúin til auka á magni og gæði safnaðs sjávarmats. Þessar frumkvæmi hjálpa að tryggja að fólki sé hægt að finna heilsufullan sjávarmat, jafnvel í svæðum þar sem veiði er erfitt að komast.
Að halda framkvæmt við forsendu fiskjar en sama tíma taka ská þjóðgarðinn er einn af útfærslum akvakúltúr. Fiskfélagar geta gert miljuharmi ef þeir eru ekki vel stjórnaðir. En með aðgerðum á viðskiptaverðu máttum okkur lækka óvirkni akvakúltúr. Þetta hjálpar báðum hafi okkar og sjávarlífi.
Akvakúltúra styrkir kystbýli. Fiskfélag gerir líklega starfsmögnun fyrir staðbundnum fólki og hreinur framboð í þessum svæðum. Akvakúltúra getur hækkað einkamál kystbúa sem eru minnst auðlægðir ef þeir setja fjármuni þarínn, og gefur fólki sínu hærra lifstíl.
