ການເຟັງປາ, ຫຼື aquaculture, ເປັນວິທີການເຮັດບໍ່ປາສຳລັບການກິນ. ການຢຸດຢັ້ງເອງໂດຍສອງວິທີການຫຼັກ: ການເຟັງປາແຫ່ງຫຼາຍແລະການເຟັງປາແຫ່ງ.
ການເປົ້າສັດຕະຫຼາງບໍ່ແຮງແຮ່ - ສັດຕະຫຼາງຖືກເປົ້າໃນນ້ຳທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ ເຊັ່ນ ນໍ້າເຂົ້າຫຼືແມ່ນ້ຳ. ມີຄວາມດີຂອງວິທີການນີ້. ມັນສາມາດເຊື່ອເປັນຄ້າງໄດ້ເນື່ອງຈາກບໍ່ຕ້ອງການສ້າງຖົ່ງຫຼືເຄື່ອງເປົ້າສຳລັບສັດຕະຫຼາງ. ສັດຕະຫຼາງສາມາດເຄື່ອນໄຫວແລະເພີ່ມຂຶ້ນໃນສະຖານທີ່ທີ່ມີຄວາມເປັນธรรมชาດຫຼາຍກວ່າ. ເວົ້າແຕ່ວ່າມັນມີຄວາມເຂົ້າຫາຍ. ເນື່ອງຈາກວ່າພວກມันຢູ່ໃນນ້ຳเปັນ, ມັນສາມາດເປັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍກວ່າໃນການຕິດຕາມສຸຂະພາບແລະການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງສັດຕະຫຼາງ.
ອีກວິທີ່ໜຶ່ງແມ່ນຜ່ານການເປົ້າສັດນ້ຳຈົບ. ໃນວິທີນີ້, ສັດນ້ຳຖືກເປົ້າໃນຫ້ອງຫຼືເຄື່ອງ, ໄດ້ແມ່ນນັກເປົ້າສັດນ້ຳສາມາດຈັດການສະພາບແວດລ້ອມໄດ້. ທີ່ໜ້າຍືນວ່າ, ນັກເປົ້າສັດນ້ຳສາມາດໃຫ້ສັດນ້ຳທຸກໆສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການເພື່ອໃຫ້ພວກມັນເຮັດໃຫ້ພັດທະນາໄວ້ແລະຢູ່ໃນສະຖານະສຸຂະ. ກັບການເປົ້າສັດນ້ຳຈົບ, ນັກເປົ້າສັດນ້ຳສາມາດເພີ່ມການຜະລິດຂອງສັດນ້ຳແລະເກັບກູ້ສັດນ້ຳໃນເວລາສັ້ນ.
ແຕ່ເມື່ອທ່ານເປົ້າສັດນ້ຳ, ທ່ານຕ້ອງເລືອກເຫັນການສິ້ນສຸດຂອງການເປົ້າສັດນ້ຳຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມດ້ວຍ. ອຸດົມສາກຸລະສັດ (Aquaculture) ລົງລາວໄດ້ສິ້ນສຸດຕໍ່ເຂດແວ່ນພາຍໃນ, ຖ້າສັດນ້ຳແວ່ນອຸດົມສາກຸລະສັດບໍ່ໄດ້ຮັບການຈັດການທີ່ຖືກຕ້ອງ. ສິ້ງແວດລ້ອມຍັງສາມາດຖືກສິ້ນສຸດໂດຍເຫດຜົນນີ້ຂອງການເປົ້າສັດນ້ຳ, ເຊັ່ນການມັນເສຍຂອງສັດນ້ຳ. ນັກເປົ້າສັດນ້ຳຕ້ອງໃຊ້ວິທີ່ດີເພື່ອຫຼຸດຜົນປະທັງ.
ການເຟັງປາບໍ່ແມ່ນຄຳຍິງທີ່ເทົ່າໃດ ເພາະວິທະຍາສາດເປັນຫມູ່ທີ່ເລີ່ມຕົ້ນເสมົ່ນ. ການປະຕິວັດໃນວິທີການຈັດການສระນ້ຳອັນຍຸດໃຫ້ຜູ້ເຟັງສາມາດເຟັງປາທີ່ສຸຂະພາບດີກວ່າ ໃນຂະນະທີ່ເຮັດການເຟັງປາໃນຂະໜາດໃຫຍ່. ໃນບາງປະເພດຂອງການເຟັງປາແຫ່ງ, ເຄື່ອງອັດຕະໂມມາຕິກສຳລັບການສົ່ງອາຫານແລະເຄື່ອງສົ່ງສຽງເຊື້ອນ້ຳສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ເຟັງສາມາດຜົນໄດ້ປາຫຼາຍກວ່າ ເຖິງແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການເສຍແຫຼ່ງແວງ.
