Intensieve viskwekerij, of aquacultuur, beschrijft het kweken van vissen op een specifieke locatie om aanzienlijke hoeveelheden vis te produceren. Deze methode neemt in populariteit toe omdat veel mensen vis willen eten. Dus, de intensieve viskwekerij heeft zowel voordelen als nadelen om in overweging te nemen.
Een positief kenmerk van intensieve viskwekerij is dat het veel vissen kan opleveren. Dit helpt ook om aan de toenemende vraag naar vis te voldoen. Wanneer vissen op een gecontroleerde manier worden gekweekt, kunnen boeren controleren hoe gezond de vissen zijn en hoe ze zich ontwikkelen over de tijd. Dit houdt de vissen gezond en maakt ze smakelijker. Tenslotte kan industriële viskwekerij schade aan wilde vissen voorkomen door mensen een alternatieve bron van zeeverwerking te bieden.
Intensieve viskwekerij heeft echter ook nadelen. Een probleem is dat het kan leiden tot verontreiniging door visafval en ongegeten voer in het water. Dit kan schadelijk zijn voor het milieu en het water verontreinigen. Vissen die dicht op elkaar worden gehouden, zijn ook kwetsbaarder voor ziektes. Te veel vissen op één plek kan stressvol zijn en het overleven moeilijker maken.
Er zijn echter ook manieren om de manier waarop intensieve viskwekerij wordt uitgevoerd te verbeteren, ondanks deze problemen. Een van deze methoden zijn recirculerende aquaculturesystemen. Deze systemen zuiveren en recyclen water om afval te verminderen. Dit is goed voor het milieu. Een optie is automatische voersystemen. Deze systemen zorgen ervoor dat vissen de juiste hoeveelheden voer krijgen op vooraf bepaalde tijdstippen. Dit kan de groei van de vissen versnellen en voerverlies verminderen.
Duurzaamheid heeft ook een plek in intensieve viskwekerijen. En er zijn problemen met overdreven vissen voor voedsel, het gebruik van antibiotica en chemicaliën, en milieuschade. Boeren kunnen helpen deze problemen te verhelpen door duurzaam voedsel te kopen, minder water te gebruiken en leefgebieden te herstellen. Alles kan bereikt worden door duurzaam te zijn, wat bijdraagt tot de voortzetbaarheid van hun bedrijf.
De impact van intensieve viskwekerijen op watersystemen verdient ook aandacht. Het kan sommige van die gemeenschappen voedsel en geld bieden - maar het kan ook lokale waterbronnen vergiftigen. Afval van vissen, kleurstoffen en andere verontreinigingen kunnen de waterkwaliteit en de wezens die erin wonen schaden. Boeren kunnen deze effecten verminderen door goede afvalbeheerspraktijken toe te passen, de waterkwaliteit te testen en minder chemicaliën te gebruiken.
De intensieve viskwekerij wordt beter gemaakt door nieuwe technologie. Bijvoorbeeld, sensoren zullen boeren in staat stellen om de waterkwaliteit en de gezondheid van de vissen sneller te controleren. Dit laat boeren betere beslissingen nemen. Bovendien onderzoeken wetenschappers of we vissen kunnen fokken die resistent zijn tegen ziektes, zodat deze vissen minder antibiotica nodig hebben. Andere innovaties: drones om vispopulaties te monitoren en geautomatiseerde voedersystemen om voedsel aan de vissen te verstrekken.
