การเพาะเลี้ยงปลานิล

ปลานิล ซึ่งเป็นปลาเขตร้อนที่มีถิ่นกำเนิดในแอฟริกา เป็นชนิดพันธุ์ที่นิยมในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลก ปลานิลมีข้อดีหลายประการ เช่น กินอาหารได้ทั้งพืชและสัตว์ เติบโตเร็ว ปรับตัวได้ดี ความเสี่ยงต่อโรคต่ำ การเจริญพันธุ์ของตัวผู้สูง ให้ผลผลิตสูง และมีคุณภาพของเนื้อดีเยี่ยม จึงถือเป็นปลาเพาะเลี้ยงคุณภาพสูงที่องค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) แนะนำ ด้วยศักยภาพทางตลาดที่สดใส ปลานิลจึงกลายเป็นหนึ่งในชนิดพันธุ์หลักของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในปัจจุบัน โดยเฉพาะในระบบเพาะเลี้ยงน้ำจืด ควรพิจารณาปัจจัยอะไรบ้างเมื่อทำการเพาะเลี้ยงผลิตภัณฑ์เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเช่นนี้ในบ่อกากบาทผ้าใบเคลือบสังกะสี?

สิ่งมีชีวิตต้องการแสงและน้ำ ดังนั้นเมื่อเลือกสถานที่สำหรับบ่อปลาผ้าใบ ควรเลือกสถานที่ที่มีการระบายน้ำได้ดี ได้รับแสงแดดเพียงพอ น้ำมีคุณภาพดี และไม่มีมลพิษ ความต้องการเหล่านี้จำเป็นต้องพิจารณาทั้งในบ่อปลาแบบดั้งเดิมและบ่อปลาผ้าใบเคลือบสังกะสีแบบใหม่ บ่อปลานิลโดยทั่วไปจะออกแบบให้มีความลึกของน้ำระหว่าง 1.8 ถึง 2.5 เมตร ขุดพื้นบ่อเป็นรูปกระทะ และติดตั้งห้องน้ำปลาและท่อระบายน้ำ จุดประสงค์ของการทำพื้นบ่อผ้าใบเป็นรูปกระทะคือ เพื่อช่วยให้เศษซากของเสียตกตะกอนเข้าสู่ห้องน้ำปลา ช่วยในการระบายน้ำ และลดการผลิตไนไตรต์และแอมโมเนียไนโตรเจน

ออกซิเจนยังเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ดังนั้นอุปกรณ์การเลี้ยงปลานิลจึงสามารถติดตั้งเครื่องเติมอากาศหรือเครื่องฟอกน้ำได้ แม้ว่าปลานิลจะทนต่อระดับออกซิเจนต่ำได้ค่อนข้างดี โดยมีจุดขาดออกซิเจนจนถึงขั้นตายอยู่ที่ 0.07 ถึง 0.23 มก./ลิตร และสามารถอยู่รอดได้ที่ระดับออกซิเจนละลาย 1.6 มก./ลิตร แต่ในการจัดการและตรวจสอบประจำวัน หากพบว่าปลานิลมีภาวะขาดออกซิเจน ควรใช้อุปกรณ์เติมออกซิเจนทันที ขั้นตอนนี้ถือเป็นสิ่งจำเป็นแม้แต่ในการทำเกษตรแบบดั้งเดิมในบ่อดิน

โมเดลการเลี้ยงปลาแบบวงจรปิดในบ่อกากบาทผ้าใบสามารถช่วยให้มั่นใจได้ว่าน้ำในบ่อจะคงความสะอาด การคุณภาพน้ำของระบบการเพาะเลี้ยงมีผลกระทบอย่างมากต่อการเลี้ยงปลา หลังจากให้อาหารปลานิลทุกวันแล้ว ควรเก็บเศษอาหารออกอย่างทันท่วงที ในชีวิตประจำวัน ควรระบายน้ำเสียออกอย่างเหมาะสมเพื่อขจัดมูลของปลานิลออกไป เพื่อป้องกันไม่ให้ของเสียเหล่านี้เน่าเสียและทำลายคุณภาพน้ำภายในบ่อกากบาทผ้าใบ การสะสมของเสียในบ่อกากบาทผ้าใบจะทำให้ปริมาณแอมโมเนียไนโตรเจนและไนไตรต์ในน้ำสูงเกินไป ผลกระทบของแอมโมเนียไนโตรเจนและไนไตรต์ต่อปลา ได้แก่ การทำลายระบบภูมิคุ้มกันของเนื้อเยื่อปลา และลดความสามารถในการต้านทานโรค การเป็นพิษจากแอมโมเนียไนโตรเจนจะทำให้ปลากินอาหารลดลงและเติบโตช้าลง ขณะที่ปริมาณไนไตรต์ที่สูงเกินไปจะทำให้เนื้อเยื่อเหงือกของปลาเกิดแผล หายใจลำบาก และอาจถึงตายได้