فرآیند حذف ذرات جامد (بخش اول): خطرات ذرات جامد

تقریباً تمام زباله‌ها در سیستم آب چرخان از خوراک ناشی می‌شود. این زباله‌ها معمولاً به دو شکل ظاهر می‌شوند: خوراک غیرمصرفی و زباله‌های تخلیه شده پس از خوردن. تمام این زباله‌ها به صورت جامد، مایع و گازی وجود دارند. از بین آنها، زباله‌های جامد بر اساس ویژگی‌های رسوب‌گذاری به دو نوع زیر تقسیم می‌شوند:

ذرات جامد رسوب‌پذیر

ذرات جامد با اندازه ذره بزرگتر از ۱۰۰ میکرون. عمدتاً شامل ذرات بزرگ خوراک، فضای بزرگتر حیات وحش تربیت شده، و غیره است. این ذرات به طور نسبی سریع در آب رسوب می‌کنند و برخی از آنها می‌توانند با رسوب‌گذاری ساده حذف شوند.

ذرات جامد غیررسوب‌پذیر (زباله جامد معلق)

زباله جامد با اندازه ذرات کمتر از 100 میکرون همچنین به عنوان ذرات جامد معلق شناخته می‌شود. منبع اصلی ذرات جامد معلق، مدفوع ماهی است. نرخ تولید کل مدفوع با نرخ غذای داده شده به طور مثبت همبسته است. محتوای کلی ذرات جامد معلق = 25 درصد غذاهای ورودی.

• خطرات مواد جامد ذره‌ای

ذرات جامد تأثیر منفی بر تمام جنبه‌های یک سیستم تربیت آبزیان با بازگردانی دارد، بنابراین هدف اصلی هر برنامه پاکسازی آب بازگردانی، حذف ذرات جامد معلق است.

1. تأثیر بر کیفیت آب

۱) کاهش شفافیت: ذرات معلق می‌توانند آب را کلی و کاهش شفافیت آب را به دنبال داشته باشد. این موضوع عمق نفوذ نور در آب را تحت تأثیر قرار خواهد داد و برای برخی گیاهان آبزی که نیازمند نور کافی برای فتوسنتز هستند (اگر در سیستم تربوگیری مجدد آبی کشت شده باشند)، کارایی فتوسنتز آنها کاهش می‌یابد. به عنوان مثال، در شرایط عادی، شفافیت آب تربوگیری صاف ممکن است حدود ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر باشد، اما زمانی که غلظت ذرات معلق بالاست، شفافیت ممکن است به کمتر از ۱۰ سانتی‌متر برسد.

2) افزایش نیاز به اکسیژن شیمیایی (COD) و نیاز به اکسیژن بیوشیمیایی (BOD): مولفه‌های عضوی در ذرات معلق (مانند غذای نخورده، فرث و حاصلات دیگر موجودات تربیتی، و غیره) در آب تجزیه خواهند شد و این فرآیند نیاز به مصرف اکسیژن دارد. این موضوع باعث افزایش COD و BOD جسم آب خواهد شد و باعث ورود جسم آب به حالت بدون اکسیژن یا کم اکسیژن می‌شود. برای مثال، در سیستم تربیت آبزیان بازیابی شونده بسته، اگر ذرات معلق زیاد باشد، مقدار اکسیژن محلول آب از حد عادی 6-8 میلی‌گرم بر لیتر می‌تواند به کمتر از 3-4 میلی‌گرم بر لیتر کاهش یابد.

• تأثیر بر حیوانات تربیتی

۱) اثر بر تنفس و تغذیه: ذرات معلق ممکن است به شویه‌ها یا اندام‌های تنفسی موجودات پرورش‌داده‌شده بچسبند و تعامل اکسیژن را مختل کنند. برای موجودات خوردن فیلتر، مانند ماهیگیران، وجود زیادی از ذرات معلق با فرآیند فیلتر کردن آنها درگیر خواهد شد و باعث می‌شود تا غذا را به طور مؤثری جذب نکنند. به عنوان مثال، هنگامی که شویه‌های ماهی با مقدار زیادی از ذرات معلق پوشیده می‌شود، آنها دچار کمبود نفس و رشد کند خواهند شد؛ ماهیگیران در محیطی با ماده معلق بالا ممکن است کارایی فیلتر کردن خود را به میزان ۳۰٪ تا ۵۰٪ کاهش دهند.

2) ایجاد بیماری و پاسخ استرس‌زا: ذرات معلق مکانی برای ضمیمه شدن و تکثیر میکروارگانیسم‌های مضر (مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها، پarasites و غیره) فراهم می‌کنند. این میکروارگانیسم‌ها ممکن است جانوران تربیتی را آلوده کرده و بیماری‌هایی را به وجود بیاورند. علاوه بر این، غلظت بالای ذرات معلق می‌تواند باعث قرار گرفتن جانوران تربیتی در حالت استرس طولانی‌مدت شود که منجر به کاهش ایمنی آنها می‌شود. به عنوان مثال، در تربیت میگو، احتمال آلودگی میگو به میکروب‌های مانند ویبریو در محیطی با ذرات معلق زیاد بسیار افزایش می‌یابد.